Στο Πνευματικό Κέντρο Δήμου Λευκάδας θα παρουσιαστεί η δεύτερη ποιητική συλλογή του Μενέλαου Ζακυνθινού

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΣΥΛΛΟΓΗΣ

Η δεύτερη Ποιητική Συλλογή του Μενέλαου Ζακυνθινού με τίτλο «ΑΙΔΩΣ ΕΛΛΗΝΩΝ» παρουσιάζεται στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Λευκάδας το Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2016 και ώρα 19.30΄.

Τα Ποιήματα παρουσιάζουν ο φιλόλογος Γεράσιμος Αραβανής και ο συγγραφέας Αναστάσιος Στάμου. Μετά τα «Βιοπορίσματα», την πρώτη ποιητική συλλογή που παρουσιάστηκε τον Μάρτιο του 2013, ο Μενέλαος Ζακυνθινός μας καταθέτει με συγκλονιστικό τρόπο, μέτρο και ενάργεια τον Εθνικό και Πατριωτικό του προβληματισμό, πράγμα που σπανίζει στις μέρες μας.

Διακρίνουμε δύο εποχές αναφοράς στα ποιήματά του αυτά: α) Το Κλέος των αρχαίων χρόνων σε σχέση με το σύγχρονο Άγος, και β) Το Ηρωϊκό έπος των νεωτέρων χρόνων, από την Εθνεγερσία έως την Κυπριακή τραγωδία και την συνεχιζόμενη τυραννία των Βορειοηπειρωτών.

Χαρακτηριστικοί τίτλοι ποιημάτων, «το Κάλεσμα», «Ερινύες», «Πηγή της Λήθης», «Αυτόχθονες», «ες Έδαφος φέρειν», «Γενίτσαρος», «το Καριοφίλι», «Σολωμός Σολωμού», «Βορειοηπειρώτης», «Ωδή στους Ήρωες». Ας γνωρίσουμε την γραφή του Μενέλαου.

Οράματα

Θα ‘ρθουν ξανά οράματα τον νου να συνεπάρουν
και νοερά στο πλάι τους κι εγώ θα συνυπάρξω.
Θα γίνω ένας απ’ αυτούς, θα ενωθώ μαζί τους,
τάχα σπουδαίος θα σταθώ κι εγώ ίσος προς ίσο!

 

Θα πράξω ανδραγαθήματα, θα διακριθώ στη μάχη
κι ύστερα στα επινίκια τρανές σπονδές θα κάμω!
Να ευχαριστήσω τους θεούς, να ευφράνω την καρδιά μου,
όντας ευγνώμων προς αυτούς τιμές θα τους προσφέρω!

 

Κι όταν θα κάτσει ο κουρνιαχτός κι η μάνητα κοπάσει,
μες της ψυχής τα τρίσβαθα ο πόνος θα φουντώσει.
Μα πάλι όρθιος θα σταθώ κι αν ήρωες χαθήκαν,
ξέρω πως πάλι ήρωες ετούτη η γη θα βγάλει!

 

Έτσι ευδαίμων θα βρεθώ κι εγώ ανάμεσά τους,
για μια στιγμή θα αισθανθώ σχεδόν ισάξιός τους!
Γνήσιο κι ανυπέρβλητο, εγώ, Ελλήνων θρέμμα,
σε κοινωνία άριστων, θεών και θεανθρώπων.

 

Και θα κινήσουμε μαζί στην αγορά να πάμε,
να ανταμώσω τους σοφούς, τους ρήτορες ν’ ακούσω.
Στα θέατρα να ξεχαστώ ώσπου να δύσει ο ήλιος
και το πρωί στα στάδια το σώμα να σμιλέψω!

 

Και μες σ’ αυτή τη μέθεξη θα μείνω μια για πάντα!
Δε θα υπάρξει επιστροφή, δε θα υπάρξει τέλος!
Την ολβιότητα αυτή σφιχτά θα αγκαλιάσω
και εσαεί αθάνατος, θα πορευθώ μαζί τους!