Πρόσκληση στην πρώτη για το νέο συνάντηση της Λέσχης Ανάγνωσης και Στοχασμού

ΛΕΣΧΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΣΤΟΧΑΣΜΟΥ

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Σας προσκαλούμε για την καλή αρχή της χρονιάς…

Την Κυριακή, 29 Ιανουαρίου 2017 και ώρα 8 μ.μ., στο Ξενοδοχείο Νήρικος, όπου θα πραγματοποιηθεί η πρώτη, για τη νέα χρονιά, συνάντηση της Λέσχης Ανάγνωσης και Στοχασμού του ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΦΙΛΟΛΟΓΩΝ ΛΕΥΚΑΔΑΣ. Στη συνάντηση θα «διαβάσουμε» το καινούριο μυθιστόρημα του Σπύρου Βρεττού, με τίτλο: «Ο Ιππότης και τα Τελώνια (εκδ. Γρηγόρη, Αθήνα 2016) και θα γίνει η κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΦΙΛΟΛΟΓΩΝ ΛΕΥΚΑΔΑΣ.

Η Πρόεδρος                                                             Η Γενική Γραμματέας

Δρ. Παρασκευή Κοψιδά-Βρεττού                        Κατερίνα Ροντογιάννη

Αφόρμηση προβληματισμού

Ο Ιππότης και τα τελώνια, εκδ. Γρηγόρη, Αθήνα 2016

Συγγραφέας: ΒΡΕΤΤΟΣ ΣΠΥΡΟΣ

Μια σπάνια λυρική αλληγορία, ότι οι εντεινόμενες καταστροφικές δυνάμεις, στην απόλυτη κυριαρχία τους, δεν θ’αφανίσουν τελικά τον άνθρωπο.

Ο Ιππότης εκπροσωπεί τον υψηλότερο βαθμό τελειότητας που μπορεί ν’ αναχθεί το αγωνιζόμενο για την επιβίωσή του ανθρώπινο πλάσμα. Η γενναιότητά του είναι απροσμέτρητη, όπως και η αίσθηση δικαιοσύνης, σ’έναν κόσμο καθημαγμένο από ανελέητες δυνάμεις: όπου τα Τελώνια καθημερινά τον περικυκλώνουν όλο και περισσότερο ασφυκτικά και του πριονίζουν παντοιοτρόπως την ύπαρξη.

Η Μελισσάνθη, που φανερώνεται μπροστά του στο μεγάλο πέτρινο σπίτι – «στέγη του κόσμου», απεριόριστα γενναία, εκπροσωπεί ολόκληρο το γενεσιουργό φως της ζωής. Η φυσική της ομορφιά, που κάνει το φως της μέρας να υποχωρεί, υλοποιεί και την αρχέγονη αγνότητα, ως το πρώτο θεμελιώδες στοιχείο αναγέννησης της ζωής. Αλλ’ είναι πλάσμα εντελώς ανθρώπινο. Από τη στιγμή της πρώτης τους συνάντησης, μια μαγνητική δύναμη τους οδηγεί σε ακατανίκητη συμπόρευση. Μαζί κατευθύνονται, ανάμεσ’από ανελέητα εχθρικές δυνάμεις, προς τον έσχατο μεγάλο στόχο…

Μια κριτική προσέγγιση του έργου

“Ο Ιππότης και τα Τελώνια” είναι διαφορετικής μορφής από τα άλλα βιβλία του Σπύρου Βρεττού, περιορισμένο σε δύο η τρία πρόσωπα αλλά κερδίζοντας σε έμφαση και σκοπό (focus). Είναι σαν τα άλλα η αντιθετική συγκρότηση του καλού και του κακού. Ο Ιππότης συμβαδίζει, φιλοσοφικά, με τους ήρωες, αφανείς και φανερούς, εκφράζοντας, ιδιότυπα, την «αγωνία επιβίωσης», αλλά και συγχρόνως λαμπρύνει το αχανές και τρομαχτικό τοπίο,με την αίγλη του ήρωα. Η Μελισσάνθη, εξίσου ηρωική, προσθέτει στην αίγλη του, και λαμπρύνει με την ομορφιά της την πορεία προς τη νίκη, καθόλου σίγουρη, και αβέβαιη. Η κάπως δονκιχωτική πορεία τους, φέρνει τον αναγνώστη σε άμεση επαφή με τα αιθήματά τους, έρωτα, θαυμασμού και τρόμου- με την Αριστοτελική έννοια.

Το τοπίο είναι τόσο συγκλονιστικό που δημιουργεί εφιάλτες στον αναγνώστη. Ο ήλιος είναι αδυσώπητος, όπως και τα βράχια και η ερημιά. Υπάρχουν οάσεις ομορφιάς, η αγωνία όμως συνεχίζεται μέχρι το τέλος.

Τα Τελώνια είναι πολύ εύστοχη ονομασία για τις υποχθόνιες δυνάμεις  που μας απειλούν. Ακριβώς τι είναι δεν γίνεται γνωστό μέχρι την τελική σύγκρουση του Ιππότη. Περιγραφικά θαυμάσια και τρομαχτική-τόσο που μου θυμίζει τον Batman, και γενικά η σκηνή αυτή είναι πολύ κινηματογραφική. Οπτικώς συγκλονιστική.

Ο Σπύρος Βρεττός, έγραψε πάλι κάτι το μοναδικό-φαινομενικά μινιμαλίστ, αλλά ουσιαστικά κάτι που συμβαδίζει τέλεια με το συνολικό έργο και την κοσμοθεωρία του…

Κωνσταντίνος Σάντας

Καθηγητής Συγκριτικής Λογοτεχνίας

Πανεπιστήμιο Φλόριντα